✉

Bezradność

Czasem mam wrażenie, że niektórzy nie widzą moich uczuć, tak jakby byli czymś zaślepieni. Staram się pokazać jak najlepiej mogę czy jest mi źle, czy jestem szczęśliwa. Tak bardzo nienawidzę użalania się nad sobą i uważam, że czasem warto jest ukryć przed światem swoje odczucia. Jedni są dla mnie bardziej ważni od innych, ale czasem mam wrażenie, ze oni wcale tego nie widzą. Wiec jaki ma sens pokazywanie, że zależy? Czasami nie da się ująć w słowach tego co się czuje, a czasem nawet nie można. Chciałabym, żeby ludzie mieli możliwość odczytania naszych myśli kiedy tego chcemy. Wtedy byłoby o wiele łatwiej się porozumieć. Może w tym tkwi problem. Może dlatego nie możemy się dogadać. Ja z moimi myślami aktualnie toczę walkę. Oj i to dużą walkę. Zaczyna mnie to powoli przerażać. Jeszcze niedawno miałam inne przekonania co do niektórych spraw, a także inne spojrzenie na świat. Zaczynam miewać wątpliwości, nie wiem co robić, nie umiem się już bronić. Nikt nie będzie nawet w stanie zrozumieć tego bałaganu, w sumie nie chce chyba nikomu już nic mówić. Dziwnie mi. Czuję, że zaczynam przegrywać walkę z uczuciami. One są bezlitosne. Raz przychodzą i siedzą tak długo jak im się podoba, a raz wychodzą. Czyżby chciały doświadczyć czegoś nowego? Może... Ale dlaczego? Nie lepiej zostać przy jednym? No chyba, że mamy poczucie braku czegoś.

Czasami może warto jest rzucić się w takie zapomnienie i nie myśleć o niczym?

A jak jest u was?